“ჩვენ ვართ ბრძოლის ველზე აქ, მარტო ჩვენ კი არა, სუყველა ასეა, ვინც ასე გარეთაა გამოსული და ვერც შენ შეცვლი მაგას, ვერც ჩვენ შევცვლით, ისევ მთავრობა თუ მოგვეხმარება რამეში, მაგრამ რა ვიცი… დილას რომ გამოხვალ და საღამომდე აქ ფეხზე უნდა იდგე და იმუშავო, ეს ბრძოლის ველია ჩვენთვის. გული გვტკივა იმაზე, რომ ასეთ პირობებში გვიწევს მუშაობა, ამას მუშაობა არ ჰქვია, ამას ჰქვია ტანჯვა…”

ბოლო 30 წელია, საქართველოში არაფორმალური ეკონომიკური საქმიანობა შემოსავლის მნიშვნელოვან წყაროს წარმოადგენს დაბალი სოციალური და ეკონომიკური შესაძლებლობის მქონე მოსახლეობისთვის. იმის გამო, რომ ყველა არსებული მთავრობა თუ ხელისუფლება ვერ ახერხებდა/ახერხებს დასაქმების ადგილების გაჩენას, მძიმე სოციიალური და ეკონომიკური პირობებიდან თავის დასაღწევად, ადამიანები პირადი ძალისხმევით, სხვადასხვა არაფორმალური პრაქტიკებისა გამოყენებით, ცდილობდნენ თავის გატანასა და საარსებო მინიმუმის გამომუშავებას.