მაისის ბოლოს, აჭარის მაღალმთიანი სოფლების მცხოვრებლები სამი თვით მიდიან საზაფხულო იალაღებზე. შრომა მძიმეა: პირუტყვის გამოკვება, მათი მოვლა, რძის პროდუქტების დამზადება, საშინაო საქმეები.

მიუხედავად მძიმე შრომისა, გლეხები ვერ ახერხებენ მათ მიერ ნაწარმოები პროდუქტის მომხმარებლებამდე პირდაპირ მიტანას, რის გამოც, მათი შემოსავალი მიზერულია. ისინი ამბობენ, რომ ამის გამო, სოფელი იცლება და ახალგაზრდები აქ აღარ მოდიან.

დიდაჭარის იალაღებზე ამბობენ, რომ ისინი უკანასკნელი მოჰიკანები არიან.