მარტოდ დარჩენილები გუმათჰესის დასახლებაში

გუმათჰესი მუშათა დასახლებაა, მდინარე რიონის მარჯვენა ნაპირას. ქუთაისიდან 7 კილომეტრში.

შავგულიძის 2 ნომერში, ყოფილი სკოლა-პანსიონში დასახლებული სოციალურად დაუცველი ნინა ჭელიძე და ფოთოლა ნუცუბიძე, ქუთაისის მერიას ან გუმათის მუნიციპალიტეტს დახმარებას თხოვს.

შენობის ფიზიკური მდგომარეობა, რომელშიც ისინი ცხოვრობენ, მძიმეა. ამორტიზებულია კედლები, იატაკი და სახურავი. დაზიანებულია წყალმომარაგებისა და საკანალიზაციო სისტემა.

2017 წელს შენობაში იძულებით გადაადგილებული 25 ოჯახი ცხობრობდა, ისინი ამბობდნენ, რომ შენობაში არ არის სველი წერტილები და კანალიზაციის სისტემა. ინგრევა კედლები და კარ-ფანჯრები. ადგილზე არ არის დაცული სანიტარული ნორმები, რის გამოც, ხშირია შენობაში მცხოვრებთა მოწამლვის ფაქტები.

დღეს აქ ორი ქალბატონი ცხოვრობს, ისინი ღირსეულ და ჯანმრთელობისთვის უსაფრთხო საცხოვრებელ პირობებს ითხოვენ.

ნინა ჭელიძე, 70 წლის.

ნინა 13 წელია სკოლა-პანსიონის შენობაში ცხოვრობს, იგი ადგილობრივია, მშობლიური სახლი გუმათში ჰქონდა, რომელიც წყალმოვარდნება და მიწისძვრამ გაანადგურა. როგორც ამბობს, მისი სოციალური დახმარება თვეში 60 ლარია.

„ყველაფერი რაც „უ-ზე“ იწყება მე ვარ. არც შვილები მყოლია, არც ქმარი, და ან ძმა. უყველაფრო ვარ. უბრალოდ, ნორმალურ პირობებში მინდა ვიცხოვრო. როგორც შევძელი, აქაურობას მივხედე.“

ფოთოლა ნუცუბიძე, 67 წლის.

ფოთოლამ აქ, ფაქტობრივად, მთელი ცხოვრება გაატარა. იგი ჯერ სკოლა პანსიონში მუშაობდა, შემდეგ კი მაცხოვრებელი გახდა. სოციალური დახმარების სახით, თვეში 50 ლარს იღებს.

მე ამ სკოლა-პანსიონში დიასახლისი ვიყავი. ჩემი მოვალეობა ბავშვების მოვლა-პატრონობა იყო. აქ მთელი იმერეთიდან, ასობით ბავშვი სწავლობდა, რამდენიმე შენობაში იყვნენ განაწილებული, ზოგი საცხოვრებელი იყო, ზოგი სასწავლო. 90-იან წლებში, ქმარს გავშორდი და ქალიშვილთან ერთად ქუჩაში დავრჩი. ამიტომ, სკოლის დირექტორს ვთხოვე ჩვენთვის დროებით ერთი ოთახი დაეთმოთ. დროებით არ გამოვიდა, მას მერე ამ ოთახში ვცხოვრობ.

სხვა სახლს ალბათ უკვე ვეღარც შევეგუები, უბრალოდ მინდა, რომ აქ ცხოვრება შეიძლებოდეს.